Kansrijke omstandigheden
Ik ben een tikkeltje neurotisch en ook nog koppig van aard. Ik geef het toe, het is niet altijd makkelijk om met mij te leven. (Nou Cris, dat staat zwart op wit, doe er je voordeel mee!) Mijn koppige, neurotische natuur uit zich op dit moment in mijn weigering de woorden ‘Corona Crisis’ uit te spreken. De huidige stand van zaken noem ik ‘Corona omstandigheden’. Crisis heeft iets van alarm, dreiging. Het woord alleen al brengt me in een staat van paraatheid. En ook niet voor niets, want de dreiging is reëel.  We moeten goed blijven opletten, alle maatregelen serieus nemen om de kwetsbaren in onze samenleving te beschermen. Door deze huidige stand van zaken dient zich een grote kans aan. We mogen dingen nu op andere manieren regelen: thuiswerken, minder face to face afspreken, geen events en vergaderingen, thuisonderwijs, omzien naar elkaar. En kennelijk kunnen we dat, sterker nog, we hebben er talent voor. Nederlanders worden massaal creatief, flexibel, innovatief en verbindend. Dat doet me deugd. Ik geniet enorm van de onthaasting. De ‘rat race’ blijkt omgezet te kunnen worden in een wandeling. Misschien is een reset mogelijk, in ieder geval tijdelijk.

Emotionele presentie – hoofd, hart, buik
Ik hoop dat de reset blijft, dat het er eentje is waarbij hoofd, hart en buik op één lijn komen. In therapeutische vaktermen heet dat: emotionele presentie. Het hoofd komt met oplossingen, maatregels, verklaringen, proactieve acties. Daar zijn wij als Nederlanders toch al goed in. Maar nu voelen we meer dan voorheen. We voelen onze eigen kwetsbaarheid in onze buik (gut feelings) en die van onze buren/familie/vrienden/kennissen. We voelen de angst, pijn, het onrecht en verlies. En door de rijke vitaliteit van onze basisemoties kunnen we op hartsniveau elkaar raken en vasthouden. Emotionele presentie helpt ons om het harnas van zelfbescherming af te leggen, zodat liefde en mededogen opnieuw kunnen stromen. We zijn er meer voor elkaar, driedubbel op. Hier probeer ik bij stil te staan en alles te voelen wat er te voelen is (buik). Dat het mij motiveert om goed en liefdevol te handelen (hart) en dat ik creatieve oplossingen bedenk in elke nieuw situatie (hoofd). In mijn verbeelding zie ik voor me dat we in Nederland op die drie niveaus – hoofd, hart, buik – ons met elkaar verbinden. Ik droom ervan…

Auteur: Michelle van Dusseldorp
Datum: 16-04-2020